W czasach PRL-u powiewem luksusu były niektóre samochody i motocykle sprowadzane z zachodu. Niewątpliwie do tej grupy można zaliczyć jednoślad MZ ETZ 250, który był praktyczny, uniwersalny i dynamiczny. Poza tym znacznie szybszy, mocniejszy i mniej awaryjny od polskich „wuesek”.
Ograniczona dostępność sprawiała, że był jeszcze bardziej pożądany przez Polaków. Produkcja motocykla rozpoczęła się w 1981 roku i trwała aż do 1989 roku. MZ ETZ 250 w dużym stopniu bazował na wcześniejszym modelu – MZ TS 250.
Mimo, że zmieniono jego stylistkę oraz inaczej zaprojektowano detale, motocykl, tak jak jego poprzednik, miał grzbietową ramę belkową oraz silnik miękko podwieszony za głowicę. Przez wszystkie lata produkcji wprowadzano zmiany i modernizowano motocykl. W 1982 roku wyposażono MZ ETZ 250 w hamulec tarczowy z przodu, a w 1987 z fabryki wyjechała wersja 250 E z zapłonem elektronicznym.
Dziś dla wielu osób ten motocykl ma wartości sentymentalne, jest wspomnieniem lat młodości. To właśnie z tego powodu motocykl uznawany jest za ikonę motoryzacji PRL-u.
